De ervaring vanJolanda

Jolanda 

Ta Memoires, het woord alleen al zegt genoeg. Herinneringen die ik zeker nog met mijn ouders vastgelegd wilde hebben. En wanneer ik hierover praat moet ik gelijk terug denken aan 1 Oktober de dag dat ik eindelijk de stoute schoenen aantrok en een berichtje naar Adrienne stuurde om een afspraak te maken voor een Day in the Life bij mijn ouders. Natuurlijk…….. geen probleem, volgende week spreken we even af. Super!

De volgende ochtend vroeg kreeg ik echter een telefoontje van mijn moeder. Mijn vader had die nacht een hartinfarct gehad. Echter door het adequate optreden van mijn moeder (80) heeft mijn vader (83) het gelukkig overleeft en was hij na een zware ingreep ‘s Maandags al weer thuis. Je weet in het ziekenhuis houden ze geen kostgangers. Helaas zijn dit herinneringen waar je liever niet te lang bij stil wil blijven staan. Wel wordt je nog eens met je neus op de feiten gedrukt hoe gelukkig je jezelf mag prijzen wanneer je beide ouders hebt die op zo’n leeftijd nog zo vol in het leven staan en dan opeens heel veel moeten inleveren. Dus haast was nu geboden voor een shoot.
Direct naar Adrienne geschreven wat er gebeurd was en of we een afspraak op korte termijn konden maken. Geen probleem natuurlijk. En wat een dag hebben we gehad! Een met een gouden randje.
Hoe trots was ik tijdens de shoot op mijn ouders. Door het geduld en de juiste benadering van Adrienne werd de terughoudendheid als snel op de achtergrond geschoven en kwam de nieuwsgierigheid naar voren. Wat hebben we een lol gehad, en wat viel er veel af te lezen van de gezichten tijdens het schieten van de foto’s. Angst, emoties, liefde, herinneringen en wat gaat er nog komen. Vooral toen ik de foto’s mocht ontvangen was dit allemaal zo duidelijk terug te zien. En goh…….. wat lijk ik niet alleen op mijn vader, maar ook op mijn moeder. Geweldig!

Lieve Adrienne, door jouw professionele inzet is Ta Memoire nu Notre Memoires geworden die voor altijd vastgelegd zijn en in mijn hart bewaard zullen blijven. Mijn ouders, staande op de brug, weer “opnieuw” verliefd te hebben gezien. En weet A Day in the Life is als het leven in de wind. Je kan het niet vangen, je kan het niet sturen, je kan er niets aan ophangen en niet op voortborduren, je kan het niet uit de weg gaan en niet mee kroelen, je kan er alleen maar middenin staan en voelen.


Liefs
Jolanda

Alle foto's op mijn website worden alleen geplaatst na toestemming van de klant